Wena - jest, nie ma jej?

Moja wena nazywa się klawiatura i ona spisuje me myśli, które radzą sobie doskonale w projektowaniu swych wizji, ale właśnie ma wena je uwieczna i nie znikają, nie ulegają przegadaniu i przechnięciu w dalsze korytarze podświadomości. Gdy współpracuję z klawiaturą jestem gotowa na każdy szał, poryw czy zdanie się na koloryzowanie ponurej jesieni i czarowaniu kolejnymi napływami tzw. skojarzeń, które nigdy nie ustępują i są one życiem mózgu. Kiedy on zwalnia i ja się rozpływam we śnie, a tam nic się nie zgadza, stan rozwieszania prania na sznurkach tuż za powiekami, czyli śnienie na dobre. Wystarczy ćwiczyć myślenie i ono szaleje. Nie potrafię natomiast trzymać się jednego tematu, bo skojarzenia przyciągają do siebie i przekazują pałeczkę i to jest siatkówka. Mecz rozgrywany między klawiaturą a psychicznymi wariacjami i po co się opanowywać i tak na spokojnie wszystko się kiedyś ułoży. ; )
Stąd chaos w wypowiedziach...

A według mnie istnieje wena

tak przynajmniej nazywam to, że łapię ołówek, kartkę i mam pomysły i wszystko mi wychodzi ... teraz minęło i po prostu ... nie wytrzymuję. jakbym nie umiała rysować... pomysły to nawet mam, ale nie potrafię ich zrealizować. za grosz.