Przypowieść o talentach.

Creative Multimedia brzmi lepiej, a jest to niestety jedyne kryterium, po którym na razie mogę oceniać te kierunki studiów ^^'

Brzmi lepiej, fakt (łatwiej zapamiętać), ale jakby nie patrzeć, to w końcu media. A mnie kontrolowanie ogłupiałych przez telewizję mas nie ciekawi.
Wiesz, ja bym tam uczyła się robić rekalmy, także chyba nie ; )
Szczególnie, że w CGDD wchodzi wszystko - i grafika (3D i tradycyjna), i montaż dzwięku, i sztuczna inteligencja, i programowanie, i audio i wideo, no po rpostu wszystko.
W porównaniu z tym archeologia jednak ssie.

Czytając posty z pierwszej strony dyskusji, doszłam do wniosku, że talent to tak naprawdę polega na tym, by mieć pomysł, który się przybłąka, i dobrze go wykorzystać, podpierając to długą praktyką i doskonaleniem umiejętności.
Od dyskusji minęło trochę czasu, więc może ktoś zmienił swe zdanie o talentach albo odkrył nowy i chce się radochą z nami podzielić?

Pisałam wcześniej, że jestem dobra generalnie we wszystkim i w niczym się jakoś bardziej nie wybijam.
Ale odkryłam swój talent.
Nikt nie potrafi się zgubić tak jak ja. Wesoly

A jako że jeszcze dodatkowo jestem bardzo uparta, także krążę wokół celu do oporu.

W sumie talent nie liczy się najbardziej, talent można zmarnować. Liczy się pasja, chora i silna pasja, taka od rana do wieczora, od stóp do głów, taka, że nie możesz usiedzieć na miejscu. Bo ciągnie do ołówka, bo ciągnie do muzyki.

Skądś się to u mnie wzięło, że wstaję rano, liczę do trzech i witam się po radosnej stronie życia. Mam też inną zabawę - 30 sekund na pomysł. Co trzy sekundy jakiś obraz, po dziesięciu takich momentach mogę coś robić. Teraz tylko zrealizować - to może być większy problem, bo dla mnie dzień jest za krótki. Podobno też zarażam. Chyba mam pasję, a czy talent... Opowiem za jakiś czas.
Każdemu życzę takiego stanu.

Serio chciałabym zrealizować moje pomysły, serio serio, tylko ten czas.