http://forum.patriota.pl/

... A najsmutniejsze jest to, że ci, którzy wypisują tam rzeczy bardzo przykre, uważają się za katolików i patriotów.
To nie są, jakby to ująć, dobrzy Polacy - to śmiecie i takich się niestety znajdzie zawsze. Obrzydza mnie treść tego forum, dywygacje "Jak Rozpoznać Żyda" lub "Spedalona Europa". Nie rozumiem, skąd bierze się to poczucie wyższości, i udawanie, że kocha się kraj, w którym po maturze typowy Kowalski nie zarobi wystarczająco, by kupić mieszkanie i utrzymać rodzinę. Ale to już inna sprawa.

Tępotę trzeba tępić (rzekł zapomniałam kto). I miał rację.

ludzie, weszłam na forum, w pierwszy lepszy temat, i...
nie wiedziałam - śmiać się, czy płakać.

'każdy patriota w Polsce to katolik'
ukamieniujcie.

nie, nie, nie.
nigdy nie przyznam się do patriotyzmu.

Są tam lepsze.

"Dobrze, dobrze! Trzeba bić pedałów!"

Boże, jak mi jest przykro, jak to czytam.

nie odważyłam się wejść w temat o pedałach, bo już jestem po rozmowie na podobny temat i nie zamierzałam się dobijać.

a zasady ortografii leżą tam i kwiczą.

Fat, nigdy więcej. dostanę skrzywienie mózgu przez to forum. o nie. -.-'
przeraziłam się gdy tam weszłam.

denerwuje mnie, w jaki sposób mówią o Żydach.
notabene, tylko to przeczytałam, jeden temat, więcej nie zniosłam.
celowe używanie małej litery tylko świadczy o ignorancji.

homofobia...
obrzydzenie pojawiające się na twarzach niektórych jest ciosem gorszym od wielu słów.

Cytat:

denerwuje mnie, w jaki sposób mówią o Żydach.

Jezus był Żydem.

Nie, nie, nie, nie uwierzę, gdy powie mi się, że istnieje coś takiego jak faszysm. Jest tylko głupota, nietolerancja i brak edukacji. Takowym nie daje się synonimów.

Pismo Święte znam bardzo dokładnie.
poza tym wątpię, żeby choć część z piszących tam kojarzyła fakt, iż Jezus był Żydem.
a, jak zapewne wiesz, chodziło mi o wiarę.
ateistów pod ścianę i rozstrzelać, Żydów zagazować, a resztę wywieść daleeeeko.

I gdyby zastosować się do tego planu, na świecie zostałaby raptem garstka osób.

i byłby Eden i Adam i Ewa.
ray.

Wysłany: Nie 21:51, 09 Mar 2008

Weszłam na ten adres.

Po prostu włosy mi stają dęba.
Ja nie mam słów na wyrażenie głupoty ludzkiej tam płynacej.
Skąd tacy się biorą?

Zacytuję:
"Postawa pozytywna świata wobec żydów i pedałów jest dowodem o chorej tolerancji, antychryst panoszy się po Ziemi, lub jego przedstawiciele"

"prosiłbym tylko o nieużywania słowa "gej" na forum. Mamy polskie słowa określające tą przypadłość jak np "pedał". Myślę ,że to określeni bardziej oddaje charakter tych osobników.."

Skomentuję krótko.
OMG

Wysłany: Nie 23:52, 09 Mar 2008

Jak się nad tym zastanowić, to straszna hipokryzja, bowiem nie ma jednej osoby na świecie stuprocentowo heteroseksualnej.

Zanim weszłam na forum w temacie, tom naprawdę myślała, że takich ludzi jest coraz mniej. Cóż, mój błąd.

Nie tylko Twój Fat. Przed wejściem na to forum byłam pewna, że Polacy są, choć tyci-tyci tolerancyjni. Po prostu wstyd i jeszcze raz wstyd. Nie tylko za sposób wyrażania się tych ludzi o homoseksualistach i nie tylko, ale o to, że mówią to moi rodacy. Kurwa straszni bracia i siostry jak powybijali by się nawzajem. Ostatnio myślałam, że pierdolnę na lekcji polskiego. Nasza nauczycielka zaczęła opowiadać jak to było na jakimś tam występie o patriotyzmie. Jak to dzieci stały ani się nie ruszyły, jak były ubrane. Bo mówili o ojczyźnie. Dobre sobie. Dzieci widać nie są uświadomione. Byłam zła. Cholernie zła. Myślałam, że zaraz wyjdę na środek i krzyknę, że wstydzę się być polką. Bo czasami naprawdę się wstydzę.

Ciekawa jestem co nowi użytkownicy o tym sądzą. Oddaję głos.

Ja tam w Finlandii będę rozpowiadać, żem Ukrainką lub Białorusinką. Będzie mniejszy wstyd.
Szczerze mówiąc, nie chce mi się nawet zaglądać na to forum "patriotyczne", dość się nasłuchałam. Nie zajrzę ze względu na moje zdrowie, bo pewnie oczy i mózg mi wypali od bzdur, jakie oni tam chrzanią.
A najciekawsze jest, że takich ludzi, wywodzących się z NOPu i ONRu, PiS, LPR i Samoobrona wtrynili na ważne stanowiska i nic im zrobić nie można. Jak można akceptować, by osoby tworzące pisma skrajnie rasistowskie i nacjonalistyczne, mające jasne i klarowne powiązania z neonazistami, pchać na ważne stanowiska.
Uważa się takich oszołomów za margines, który, owszem, trzeba zwalczać, ale nie jest bardzo groźny. A tu się okazuje, że ów margines zdobył władzę.
To jest paranoja, bo tak naprawdę jest to poważna sprawa, a wszelkie przejawy walki z tym traktuje się jako obsesję jakichś niewyżytych antynazistów, którzy widzą rasizm nawet w chusteczce do nosa.

Bo przecież chusteczki są białe w znacznej większości. Przyzwyczajmy się, że używamy aryjskich chusteczek.

Skrajny nacjonalizm należy tępić - Adolf H. jest niezłym przykładem skrajnych postaw i zagłady za nimi idącej.

Toś teraz dowalił przykładem z górnej półki Wesoly

Ja tam patriotą nie jestem...

Kolega z klasy kiedyś mi powiedział: "To,że słuchasz KATa,obraża moje uczucia religijne! My,ortodoksyjni katolicy, my, Polacy..." (a ja to niby kim jestem,przepraszam?!) To jest postawa skrajnej głupoty... Nazywać się ortodoksyjnym...We współczesnym świecie...

Jestem zapalczywą patriotką, a miłość, którą darzę nasz kraj – a najbardziej swoje miasto; jego nazwę najchętniej całowałabym na mapie do utraty ostatniej kropelki śliny – jest nie tyle kuriozalna, co zwyczajne wielka, nadnaturalnie wielka. Jednakże czy afiszowanie się z ową miłością, wynoszenie jej pod światła prawdy i uwielbienia, byłoby w porządku? Jest może raczej tak, iż w rozwoju krajowi pomógłby cichuteńki duch ogromnego oddania, ilustrując prawdziwe uczucie aniżeli donośne hałasy, dźwięki trąb demonstracyjnej ‘miłości’, albo raczej sztampowej wdzięczności za dach nad głową – już nawet bardziej politycznych nababów prawa, które jakby nam, mieszkańcom i obywatelom, nakazuje wylewanie z siebie pokładów empatii. Bardzo często przecież obijamy się o znane eskalacje, księgi wyciskające łzy współczucia, głośne mówienie o naszym kraju jako cierpiętniku i męczenniku, pełnym chuci, lecz i poświęcenia dla nas – złych, niewiernych, oplecionych bluszczem zdrady, owianych nimbem braku czułości. Reasumując: kocham nasz kraj, ale nie chcę się o tym zanadto obficie wypowiadać, bo boję się, iż moje słowa nabiorą obrotu podobnego do tego, który nabrały publikowane na owym, ‘zareklamowanym’ forum.

W ogóle nazywać się ortodoksyjnym to głupota.
Ortodoksi nie rozumieją w istocie zasad religii - bo interpretują je dosłownie, słowo w słowo, belka w belkę. Powiem więcej, przykłady ortodoksyjnych wyznawców (choćby islam) rzadko kiedy potrafią myśleć za siebie i odłączyć się od swojej społeczności, co czyni z nich masę podatną na dyktaturę, nie dozwoloną do wolnego głosu, znieowolną i niewiedzącą. Żaden członek społeczności ortodoksyjnych nie przetrze nowych szlaków, nie spróbuje odchylić się choćby lekko od wyznaczonych zasad, nie zakwestionuje ich nawet. W filozofii ortodoksyjnej nie ma wolności, a więc nie ma indywiduum.
I w ten sposób wierzący ortodoskyjnie są o krok od totalitaryzmu, co potwierdza jego ilość (lub mniejsze ilości) w krajach jak Arabia Saudyjska, Irak, ba, nawet jakby nie patrzeć cywilizowane Indie. A przynajmniej tak ja to rozumiem, wyprowadżcie mnie z błędu, jeśli takowy istnieje.
Tak, znowu sę uczyłam na socjologię.

Mnie mój kraj, w którym dobry lekarz nie jest w stanie utrzymać rodziny, niestety do patriotyzmu zniechęcił. Ale ja z patriotyzmu chyba jestem wyprana - może to efekt uboczny emigracji, może po prostu natura.
Żeby wyjaśnić głębiej, powiem, że cieszę się z np. Solidarności, uważam to za piękne i wzruszające, poza tym za oznakę niesamowitej odwagi, nie mówiąc już o tym, że bardzo szanuję Wałęsę. Ale dlaczego mam być dumna? To ich zasługa, nie moja; to oni powstrzymali komunizm, nie ja. Radość, wdzięcznosć - bez wątpienia. Ale duma?
Mam własne osiągnięcią, nie muszę zapożyczać cudzych, by rozpierała mnie duma.

A tu pojawia się pewna sprzeczność, albo raczej: konieczność wytrwania w pewnym zdaniu, pominąwszy skutecznie – choć może niekompetentnie – niektóre aspekty, nasilające się do wymiaru sprawiedliwej niechęci, odseparowania od siebie poszczególnych wniosków. Ponadto, są zasilane pewnymi przykładami, niemożliwymi do zbicia przez inne – ponadczasowe, zawsze przemawiające do rzeszy, wyimaginowane przed laty, określone jako ‘nie do zbicia’ – uniwersalna prawda nad prawdami, wzorzec przykładów. Istotnie, nikt nie zabroni nam unikania patriotyzmu ze względu na, nie zawsze przyzwoite warunki, a wygłaszane teorie – te z kolei przedstawiające biedę naszą, a nie przeszłości naszego kraju – dawno zostały przyjęte za Świętość. Wyrzekamy się praw do bycia patriotami, ze względu na złą kondycję polityki (chociaż przyznaję – nie nam się na tym, a moja miłość jest czysto dziecięca i pozbawiona zobowiązań, zupełnie infantylna, prosta i bezpodstawna), za przykład podając zupełnie obce mi procedury: lekarze, płace, podatki, prezydenci, wybory, i jakieś sabotaże. Och, proszę, czy to nie my, właśnie my, pokolenie obiektywizmu, mamy zaniechać obowiązku krytykowania fundamentów narodowych? Nie jesteśmy naznaczeni żalem i niechęcią do błędów, które popełniono w przeszłości, i dlatego powinniśmy od razu wyrzucić za siebie dziedziczone pretensje, powinniśmy ukazać Polskę w świetle miłości i patriotyzmu, wielkiego oddania i nadziei.

Ja dawno temu byłam ogromnie patriotyczna i w ogóle. Byłam też wzorem młodej Polki, nietolerancyjnej i wszystkich innych do gazu. Ale już dawno mi przeszło.
Patriotyzm jest dla mnie przeżytkiem, zastąpiłabym go o wiele bardziej użytecznym umiłowaniem wolności. Gdziekolwiek człowiek jest zniewolony, powinien walczyć o swoją wolność, o wolność otaczających go ludzi, a nie za ojczyznę.