Bierzmowanie

na początku chciałam o tym wspomnieć w temacie 'wiara', ale jednak założyłam osobno. najwyżej się sklei.

cóż, podejrzewam, że większość z Was, o ile nie jest już po owym sakramencie, jest w trakcie przygotowywania się do niego. jest to raczej normalne, wielką aferą przecież skończyłoby się odmówienie przystąpienia do bierzmowania, kiedy ma się w rodzinie babcie - tradycjonalistki i rodziców głęboko wierzących.
jak to jest z tym bierzmowaniem?
trzy lata przygotowań ( według KKK ), spotkania, często cotygodniowe, w przypadku naszego księdza nawet trzygodzinne ( nie przesadzam - od 19 do 22 ), zmuszanie do chodzenia do kościoła, sprawdzanie podpisów, bieganie na nabożeństwa dzień w dzień, klepanie różańca na pokaz.
jestem zniesmaczona tym podejściem.
czym bierzmowanie jest dla Was?
dla głęboko wierzących - rozumiem, czymś ważnym, i wcale nie zamierzam się z tym kłócić. ale czy zmuszanie do wiary ma jakiś sens? odklepanie swojego? osobiście, obecne podejście Kościoła mnie odpycha.

Do bierzmowania mam przystąpić w przyszłym roku. Ale czy to zrobię? Nurtujące, doprawdy. Raczej nie przyjmę tegoż sakramentu. Powód dla mnie bardzo oczywisty, nie zamierzam udawać głęboko wierzącej idealistki, modlącej się rano i wieczorem każdego dnia oraz co wieczór udawać się na spacer do kościoła. Obejdzie się bez mojego udziału w tym zacnym przedsięwzięciu.

A czy bez bierzmowania można wziąć ślub?

Lady_Havok napisał:

A czy bez bierzmowania można wziąć ślub?

Wiesz, wydaje mi się, że to zależy od religii...

Jak miałam religię z moją katechetką, to byłam pewna, że do bierzmowania przystąpię-chociażby po to, żeby moja mama się ode mnie odczepiła.
Odkąd mam zajęcia z księdzem, to zaczynam wątpić w to, czy nie będę musiała zdawać poprawki egzaminu we wrześniu.
A spotkania w kościele w mojej parafii są w 3. niedzielę miesiąca, w 3. klasie gimnazjum. ^^

Ja mam bierzmowanie już trzeciego czerwca.
trochę było tych spotkań, ale nie narzekam, żeby były specjalnie długie. Jakoś dało się to przejść. Najlepsze są próby pieśni z naszym organistą... heh bekowy to człowiek jest.

Chcę być bierzmowana, bo jako jedna z niewielu na tym forum naprawdę wierzę w Boga. I wisi mi to co myślicie. Gdybym nie wierzyła to bałabym się żyć.... no bo po co?

Ano, bez bierzmowania nie można być chrzestnym, świadkiem na ślubie, nie mówiąc już o małżeństwie.

Ja biorę w przyszłym roku. I chcę, chociaż koszmarnie irytują mnie te wszystkie karteczki itp. Ale właściwie nie wiem jak jest u mnie. Nawet nie wiem czy są spotkania. Nigdy nie było to nagłośnione.
Ale w niektórych parafiach to od pierwszej klasy są spotkania Oo'

Jestem rok po bierzmowaniu.

I szczerze mówiąc co mi to dało:
-w życiu nie pójdę już na Gorzkie Żale. Z całym szacunkiem musiałam być 3 razy i dla mnie to 3 razy za dużo...

Miałam spotkania od 1gim raz w miesiącu, potem jakieś 3 miesiące spotkań cotydzień.
I wyglądało to tak, że sprawdzaliśmy obecność, ksiądz mówił co mamy zaliczyć i wracaliśmy do domu.
Więc nadal nie rozumiem dokładnie sensu bierzmowania mimo iż jestem osobą wierzącą. Pytałam, ale ksiądz nie wyjaśniał...

Pamiętam wielką uroczystość, przywitanie biskupa i obgryzanie paznokci ze zdenerwowania, żeby którejś formułki nie pomylić...

3 lata po bierzmowaniu.
Spotkania miałem tylko w 3 gim, ale co to były za spotkania: zimno, długo i nuuuudno.
Egzamin z jakiejś książeczki był.
Całość bardziej była wyglądała na gigantyczną, biurokratyczną machinę pełną karteczek i podpisików niż duchowe przygotowania.
Ale koniec końców przyjąłem. I się bardzo cieszę z tego powodu.

Lady_Havok napisał:

A czy bez bierzmowania można wziąć ślub?

Kościelnego raczej nie.
Ale zawsze możesz sobie wyprawić pogańskie weselisko.

Bierzmowanie? Hm, nie, nie przystąpiłam ani nie zamierzam. Zwłaszcza po mocnym postanowieniu o apostazji.

Teraz już teoretycznie można wziąć ślub kościelny bez bierzmowania.
Podkreślam, teoretycznie, bo podejrzewam że 95% księżuląt odmówi.

Dopiero idę do gimnazjum i mam nadzieję, że mama załatwi mi coś, żebym nie chodziła na religię; przynajmniej mam taką nadzieję.. Religia jest przedmiotem bez sensu, bo rzeczywiście uczniowie podchodzą do tego jak do przymusu i nikomu się nie chce chodzić do kościoła, modlić itp.

Tu, gdzie mieszkam, bierzmowanie trzeba przyjać w wieku lat 11. Trzeba, bo stanowcza większosć tak robi, a brak dokumentu tego sakramentu powoduje niemałe zdziwienie. I, co tu dużo mówić, po kilkutygodniowych przygotowaniach
wzięłam udział w ceremonii, przyjmująć trzecie imię. Niby ładne i w ogóle wszystko dobrze, ale żałuję. nie jestem osobą nia szczególnie wierzącą, ani ortodoksyjną, a bierzmowanie powinno zobowiązać. Teraz każdy może na mnie naskoczyć z argumentem "Jesteś po bierzmowaniu - masz obowiązek isć do kościoła i się modlić". A ja nie chcę z przyczyn podanych wcześniej.
Ślubu i tak nie biorę. Wolę związek niezapieczętowany, ale zdrowy i ciepły, niż taki z przymusu i bez emocji, chyba że negatywnych.

Vamp, nawet wiem, czemu założyłaś ten temat ; )

Miałam z nim rozmowę.
Wiesz, jaki będę miała za rok zapiernicz?
Szkoda gadać. A ja i on, to się raczej nie polubimy.

A czy trzyletnie przygotowania mają jakiś sens? Przymusowe chodzenie do kościoła?

Nie mają sensu, jak cały kościół. Ludzie zamiast poznawać Boga wlepiają oczy w pozłacane miseczki i malowane dziewice. Zamiast wypełniać przykazania uczą się ich na pamięć. Zamiast zrozumieć całą istotę wiary zakładają białe jak śnieg sukienki oraz śpiewają razem z kobieta w habicie.

nie przystępuję. egzaminu nie zdałam, z religii się wypisałam.
jak jest z wami? ^^'

drugi rok zawaliłam. w tym roku musiałabym mieć równolegle klasę drugą i trzecią, żeby w maju mieć bierzmowanie. jako, że Ahmed, anioł stróż klas drugich i pierwszych, któremu wyraźnie podpadłam, nie bardzo chciał mi dać jakąkolwiek możliwość, to na całe szczęście rok zaczęłam spotkaniem klas trzecich i dogadaniem się z drugim księdzem. i tak oto Ahmedowi mówimy baj baj.
choć szczerze mówiąc nie bardzo widzę sens w moim bierzmowaniu, to buntować się nie ma co. a nuż się przyda. (?)

Jak nie planujesz apostazji, a za to chciałabyś kościelny ślub, to faktycznie się przyda. Jak nie, to można odłożyć na później. Wiesz, ja pierwszą komunię świętą odbębniłam o pół roku przed terminem Jezyk

Po prostu poszłam, zezarłam opłatek, a potem katechetka była na mnie zła.

A ja zawsze płakałam, bo te płatki są całkime dobre, a mi nie można było iść, no bo komunii nie było.
A potem jak było to już mi sięwcale nie chciało iść po ten opłatek. Ech.

Bierzmowanie mam. Nie wiem w sumie, po co, bo przecież nie jestem ani w katolicyzm wierząca, ani praktykująca. Ale może się kiedyś przyda. Chociaż nie widzę siebie w sakramencie ślubu.

ja jakoś teraz będę miała przygotowania do bierzmowania, ale byłam u księdza i powiedział mi, że jeszcze nic ze spotkaniami nie wiadomo. łaziłam do kościoła co tydzień, aby tylko uzyskać jakieś informacje i co? i nic. dalej nie wiem.

no ale do bierzmowania pójdę, bo chcę być kiedyś chrzestną. a ślub kościelny? tak, jeśli tylko partner będzie chciał, bo szczerze mówiąc ja nie czuję takiej potrzeby.

Mam mieć bierzmowanie chyba w przyszłym roku, ale nie wiem na pewno, bo nowy proboszcz wszystko pozmieniał. Tak czy inaczej, nic mnie to nie obchodzi, bo i tak nie zamierzam do niego przystępować. Po co mam udawać wierzącą? Dla świętego spokoju?