Znienawidzona książka

Dokladnie. Znajoma nie mogla sie otrzasnac, a w kinie sie smiala, ze 'imc dziewoje wychedozyl'.
Kolejny powód, dla którego nie powinno sie czytac Sienkiewicza. ; )

Cytat:

No i potem przez trzy tygodnie mówisz po staropolsku.

Sto tysięcy procent racji!
Gdyby wyjąć "Krzyżaków" (okropna stylizacja), to twórczość Sienkiewicza wmiata na całego.

Smoczy Jeźdźcy byli chyba z Pern?
Czytałam kiedyś dwie książki o Jojo (tak chyba miała na imię), nastolatce z Niemiec. Tytułów nie pamiętam, nazwiska autorki też nie. To jest takie głupie, że bardziej już chyba nie może być. Główna bohaterka i jej przyjaciółki martwią się tylko o to, czy mają chłopaka i czy są uznawane za "odjazdowe". Co drugie słowo to: "słodki", "totalnie" albo "zakręcony". Nie żebym miała coś przeciwko tym słowom, ale jakiś umiar musi być.

Poczytaj "Alę Makotę". Podobne gówno. Zadziwiające, że przy tym nawet "Pamiętnik księżniczki" wydaje się być lekturą na poziomie.

Cyztałam 'Chłopakom, których kiedyś kochałam' tej samej autorki. Bezndziejne, ale momentami śmieszne.

Tak... też to próbowałam czytać. To było straszne, do tej pory śni mi się po nocach.
Na Peruna, jak myślę, że muszę się w wakacje kuć o romantyzmie i czytać te wszystkie mazgajowate wynurzenia wielkich poetów romantycznych, to aż mnie szlag trafia. Nienawidzę Mickiewicza.

A ja go lubię średnio. Jest dla mnie strasznie - nie znając lepszego słowa - prosty.

No bo on był prostak, a z jego życiorysu wywnioskować mogę tyle, że kropka w kropkę jak mój ojciec - czyli najmądrzejszy z całej wsi, pod nos mu wszystko podtykajcie, a jak rodzinę utrzymać, to na niego nawet nie liczcie, on jest ponad to i woli zamiast chleba dla dzieci kupić doniczkę z kwiatkiem.
Grrra. Rozszarpałabym.

Brian W. Aldiss, Cieplarnia. OMG wtf..? Jeszcze tak nudnej i sztampowej ksiażki, wypran ej z uczuć do dna, to nie czytałem. Tego się nie da opisać. Zero dialogów i bardzo niewiele opisów. I podobno to jedna z "lepszych" książek tego autora. bez komentarza. Wierzcie lub nie, ale tak jak on to ja pisałem trzy lata temu ^^

A może ten minimalizm to specjalny zabieg? : p Cieplarni nie czytałam, ale mam Non Stop, i chociażjeszcze sięnie wczytałam, to ogólnie rzecz biorąc, Aldiss nie wydaje mi się grafomanem.

Może specjalny zabieg, ale mnie w żaden sposób nie przekonuje. Wyobrażając sobie świat widziałem plastikowe, nieudolnie pomalowane lalki z ruchomymi ramionami i ustami. Czyli ludzi. Drzewa były całkowicie płaskie, czasem zakrzywiały się w lewo, czasem w prawo, czasem wyskakiwał olbrzymi kloc zwany... hmm... Krzywokłap? No nie wiem jakoś tak. Ale jak on wygląda, to już nie wiadomo, opisu nie było, a jeśli był to taki komiczny, że szok. A sobie tych roślin nijak wyobrazić nie potrafiłem. Nagle pac, ktoś spadł. Wszyscy robią o.0, "szkoda", zabijają (nie wiadomo jak) i biegną dalej. Nagle ni z dupy panna Lily-yo wskakuje na drzewo (skąd one tam) zrywa jakieś gówno i opuszcza się do dziewczynki, lecz ta spada. Wszyscy -> Smutny

i idą zrobić pogrzeb. W F T ? Wesoly

H. H. Kirst - Noc długich noży

Myślałam, że to będzie kolejny sukces mojego ukochanego, acz cynicznego pisarza, który pluje na swój własny naród (tak, jedzie po Hitlerze, choć sam służył w Wehrmachcie). Niestety, książka zaczyna się tragicznie tak, że ja, choć mam anielską cierpliwość, po 20 stronach czytania rzuciłam ją w kąt. Zero akcji, a ten pisarz słynie z gorzkiego śmiechu. I powinna się zawiązać już na początku jakaś akcja, a w "Nocy..." nie było na czym oka zawiesić, a szkoda, bo to dobry pisarz z szerokim wachlarzem wiedzy o wadach własnego narodu.

Kirst? Widziałem go dziś w bibliotece jak szukałem "Lśnienie" Kinga Mruga

Ubóstwiam go za autoironię i mówienie prawdy prosto w oczy.

20 stron to mało. Ja przebrnęłam przez 200 Powrotu do Edo, zanim odrzuciłam książkę na strych : p

Zwykle pan Kirst wciąga mnie do swojego świata od pierwszej strony ^^

"Bursztyny" Zofii Kossak, nie przeczytałam ani strony, a miałam to za lekturę.

większość z niedawnych lektur.
Syzyfowe prace, Krzyżacy (nie przebrnęłam), Stary człowiek i morze (totalna porażka). Pewnie jeszcze coś się znajdzie.

Z pewnością Zapach cedru - zapowiadało się dobrze, ale ciężki styl szybko zaczął męczyć, papierowi i płascy bohaterowie się nijak nie rozwinęli ani nie dali się poznać, zero niespodzianek, zero zmian... nudna, potwornie nudna cegła, która nie potrafi wyciągnąć z czytelnika żadnych innych uczuć poza lekką - tylko lekką niechęcią do każdej postaci.