Robin Hobb (nie Robin Hood!)

Pisarka dość popularna i, przynajmniej moim zdaniem, bardzo utalentowana. Komercyjna, ale raczej jak Gaiman czy Erikson, nie jak Meg Cabot, a więc nie bójta się, towarzysze. A teraz do rzeczy.

Najbardziej znana i poważana praca Hobb to oczywiście The Farseer Trilogy, traktująca o nieślubnym synie jednego z monarchów Sześciu Prowincji. Chłopiec (w oryginale FitzChivalry, po polsku, nader głupio, Bastard) rodzi się z magią monarchów (porównywalną przez ogólnią opinię do telepatii) i magią zwierząt (nie mam pojęcia, jak dokładnie nazwali to w polskiej edycji). O ile ta pierwsza jest poważana i respektowana, przyznanie się dowładzy nad tą drugą może zakończyć się bolesną śmiercią. To jednak nie koniec pecha małego Bastrada - jego ojciec, zawstydzony swoim postępowaniem (moja opinia - trzeba było się zabezpieczyć, no, ale w tedy nie byłoby owej serii), wydziedzicza syna, pozostawiając go swojemu giermkowi na wychowanie. Tu nie skończy się jednak los chłopca - spotkanie z Błaznem, Białym Jasnowidzem, zupełnie zmienia jego przeznaczenie.
(Pisane na kacu moralnym, więc wybaczcie pieprzenie bez sensu).

Może i brzmi słbo (to i po części moja wina), ale jest świetne. Zaczytałam sięw tym ostatnio i znowu nie jestem w stanie pisać swoich wypocin.

Ja zaczynałam od Misji Błazna (Fool's Errand), ale nie jest to zalecane. Całą ofertę polskiego rynku macie tu - [link widoczny dla zalogowanych]

Zaczyna się chyba na Uczniu Skrytobójcy, kończy na Przeznaczeniu Błazna.

Zna ktoś?

Ja spotkałam się wiele razy, z każdego tomu miałam przeczytanych po kilka stron, ale jakoś nie wzięłam się za czytanie 'na poważnie'.
Trza poszukać w bibliotece, może będzie.

Robin Hobb? Mam zakolejkowane dwa pierwsze tomy o żywostatkach. Jeszcze się nie brałem za tego autora, pożyjemy zobaczymy.

Ja czytałam Misję Błazna, Złotego Błazna i Przeznaczenie Błazna.
Co do tytułów, to pani Robin Hobb na pewno brakuje samokrytyki, ale książki wciągają jak cholera. No, może w przypadku Misji trzeba przebrnąć przez te pierwsze 100 stron (które czyta się przede wszystkim wolno), ale potem, przynajmniej dla mnie, wszystko nabierało zupełnie innej wartości.